Rowerowa jesień - o treningach i pogoni za utraconym sezonem

Nie ma się co oszukiwać, ten sezon rowerowy był dla mnie trochę słaby. Trzy kontuzje - jedna poważna - drastycznie skróciły mi okres cieszenia się rowerem. Uszczupliły mi też wachlarz aktywności, które mogłem robić. Ale z drugiej strony...

...nauczyły mnie jeszcze bardziej cieszyć się każdą chwilą spędzoną w siodle (lub też nad nim). Radocha ze zwykłego nawet jeżdżenia po dłuuuugiej przerwie jest nie do opisania.

Nauczyłem się też systematyczności w treningach. Hmm, treningi. W ogóle wcześniej nie myślałem jakoś o rowerze i trenowaniu. Po prostu jeździłem dla przyjemności. Chciałem poskakać to skakałem. Miałem ochotę pojeździć po lesie to jeździłem. Chciałem potelepać się po górach to się telepałem ;) Niestety z wiekiem człowiek coraz wolniej się uczy i takie jeżdżenie po prostu nie wystarcza, żeby robić duży progress. A ja chcę jeździć lepiej.

Chyba głównie dzięki rehabilitacji postanowiłem trochę "usportowić" swoje podejście do roweru. Codzienne ćwiczenia przywracające moją nogę do życia przyzwyczaiły mnie do systematycznych treningów. Poza tym dosłownie z dnia na dzień widziałem postępy. To cieszyło na maxa. Nie ćwiczyłem tylko nogi, ale i wszystkie partie ciała. Bardzo pozytywnie wpływało to na moje samopoczucie. Nie dostałem oczywiście nagle super sylwetki (ba, jedna noga nadal jest chudsza od drugiej!) i nie wiadomo jakiej siły. Ale po prostu czuje się lepiej.

01. Chwilę przed zmrokiem

Przeniosło się to też na rower. Nie obwiesiłem się (jeszcze?) pulsometrami, ale jeżdżę systematycznie 4 razy w tygodniu. Rano, albo zaraz po pracy. Staram się tak sobie wszystko zaplanować, żeby mieć minimum te 2 godziny w ciągu dnia na kręcenie. Dwa razy w tygodniu XC, czyli pedałowanie po leśnych singlach. Nawet powłączałem sobie różnie nitki z podjazdami. Nie przepadam za nimi. Zdecydowanie wolę wymagające techniki zjazdy. Ale warto też mieć siłę na prucie w górę.

02. Mokro i zimno, ale i tak jest dobrze :)

Pozostałe 2 dni to pumptrack i trochę fourcrossu. Pompowanie. Odpowiednie balansowanie ciałem w zależności od pofałdowania terenu. Przenoszenie i utrzymywanie prędkości bez pedałowania. To jedna z najważniejszych, i chyba mocno nie docenianych, umiejętności w rowerowaniu. Co jakiś czas przychodzę ze statywem na tor i się nagrywam. Sprawdzam w ten sposób postępy. To niesamowite, bo widać je gołym okiem.

03. Pumptrack w południe.

W tym roku mam nieśmiały plan nauczyć się jeszcze dobrze manuala, czyli jazdy na tylnym kole. Tak więc dojdzie "dzień z manualem" :D Wbrew pozorom to też się przydaje w terenie do pokonywania przeszkód. Jest to też dobry punkt wyjścia do doskonalenia bunny hopa. Ale tutaj sporo zależy od tego jak szybko (a właściwie wolno) nadejdzie śnieg w tym roku. No i moja noga musi do końca się wyleczyć, bo pewnie często będę się nią awaryjnie podpierał podczas nauki.

A w zimę trening siłowo-wydolnościowy bez roweru. Rok temu połowicznie się udało. Ćwiczyłem trochę, ale za krótko i za mało intensywnie. Jeszcze wcześniejsze lata to plany, których nie udało się przekuć w czyny ;( Zobaczymy jak mi to wyjdzie w tym roku :)

---

Jeśli podobał Ci się ten artykuł, mogą Cię też zainteresować:

• Rowerowe uzależnienie?
• Nigdy się nie poddawaj!
• Nie będziesz robił przerw w rowerowaniu!
• Wypad do Sanremo - część 1/3
• Rower w upał? Jak żyć?